Аџилак (Хаџџ)
„Одење на аџилак е Аллахово право за оние луѓе кои се во можност”.
(Светиот Куран)
Според Исламската религија, првиот дом за богослужба основан за луѓето е Ќабе, кој бил изграден во Мека како извор на милост и водство за световите. Аџилакот, од друга страна, е да се влезе во ихрам и да се застане за основање во Арафат на денот на Арафа, деветтиот ден од Зил-Хиџџа, а потоа да се обиколи Ќабе. Така, тоа е да се свртиме кон Аллах во личноста на Ќабе. Аџилакот се одржува еднаш годишно, во одредени денови и во регионот Харем, каде што се наоѓа Ќабето.
Аџилакот во Мека му овозможува на верникот да го види и почувствува домот на Аллах, кон кој се свртуваат оддалеку додека се клањат намаз пет пати на ден, овој пат од поблиску. Се разбира, главната цел во аџилакот не е да се стигне до Ќабе. Главната цел е да се постигне согласност на Аллах, Сопственикот на Ќабе, да се покаже својата посветеност, послушност, покорност и вечна благодарност кон Него.
Хаџџот има посебно место и важност како облик на богослужба што се извршува и со имотот и со телото. Тој ги зајакнува духовните аспекти на Муслиманите, им ја всадува свеста за единство и солидарност, ја зголемува нивната чест и одговорност и им дава способност да дејствуваат заедно како уммет. Во благословената клима на Хаџџ, Муслиманите од различни раси, јазици, бои и обичаи, но од иста религија, имаат можност да разменат љубов, знаење, манири, искуство и култура и да бидат свесни еден за друг. Така, во најсветото време, на најсветото место се случува плодна средба. Затоа, аџилакот има големи придобивки не само од индивидуално, туку и од социјално значење.
Аџилакот е ибадет што се одвива преку симболи. Секое движење и секое држење на Хаџџот има симболично значење. Многу настани што се случија во смејството на Пророкот Ибрахим, она што се случи со неговата сопруга Хаџер и неговиот син Исмаил симболично се паметат и се повторуваат за време на аџилакот. Практиките како што се обиколување околу Ќабе, сај помеѓу Сафа и Марва, ихрам, телбије, бричење, вакфе во Арафат, каменување на ѓаволот и колење курбан се дел од аџилакот и се наследство на пророците од Пророкот Ибрахим до Пророкот Мухаммед (а.с.).
Аллаховиот Пратеник (а.с.) ја дава радосната вест дека оној кој ќе ги напушти своите желби на нефсот и страста и ќе го заврши аџилакот држејки се настрана од гревот и злото, ќе биде чист како денот кога се родил од својата мајка. Според неговите зборови, „Наградата за аџилак прифатен од Аллах е само рајот.
„Одење на аџилак е Аллахово право за оние луѓе кои се во можност”.
(Светиот Куран)
Според Исламската религија, првиот дом за богослужба основан за луѓето е Ќабе, кој бил изграден во Мека како извор на милост и водство за световите. Аџилакот, од друга страна, е да се влезе во ихрам и да се застане за основање во Арафат на денот на Арафа, деветтиот ден од Зил-Хиџџа, а потоа да се обиколи Ќабе. Така, тоа е да се свртиме кон Аллах во личноста на Ќабе. Аџилакот се одржува еднаш годишно, во одредени денови и во регионот Харем, каде што се наоѓа Ќабето.
Аџилакот во Мека му овозможува на верникот да го види и почувствува домот на Аллах, кон кој се свртуваат оддалеку додека се клањат намаз пет пати на ден, овој пат од поблиску. Се разбира, главната цел во аџилакот не е да се стигне до Ќабе. Главната цел е да се постигне согласност на Аллах, Сопственикот на Ќабе, да се покаже својата посветеност, послушност, покорност и вечна благодарност кон Него.
Хаџџот има посебно место и важност како облик на богослужба што се извршува и со имотот и со телото. Тој ги зајакнува духовните аспекти на Муслиманите, им ја всадува свеста за единство и солидарност, ја зголемува нивната чест и одговорност и им дава способност да дејствуваат заедно како уммет. Во благословената клима на Хаџџ, Муслиманите од различни раси, јазици, бои и обичаи, но од иста религија, имаат можност да разменат љубов, знаење, манири, искуство и култура и да бидат свесни еден за друг. Така, во најсветото време, на најсветото место се случува плодна средба. Затоа, аџилакот има големи придобивки не само од индивидуално, туку и од социјално значење.
Аџилакот е ибадет што се одвива преку симболи. Секое движење и секое држење на Хаџџот има симболично значење. Многу настани што се случија во смејството на Пророкот Ибрахим, она што се случи со неговата сопруга Хаџер и неговиот син Исмаил симболично се паметат и се повторуваат за време на аџилакот. Практиките како што се обиколување околу Ќабе, сај помеѓу Сафа и Марва, ихрам, телбије, бричење, вакфе во Арафат, каменување на ѓаволот и колење курбан се дел од аџилакот и се наследство на пророците од Пророкот Ибрахим до Пророкот Мухаммед (а.с.).
Аллаховиот Пратеник (а.с.) ја дава радосната вест дека оној кој ќе ги напушти своите желби на нефсот и страста и ќе го заврши аџилакот држејки се настрана од гревот и злото, ќе биде чист како денот кога се родил од својата мајка. Според неговите зборови, „Наградата за аџилак прифатен од Аллах е само рајот.
