Falenderojmë Allahun për gjithçka që na jep, e falënderojmë me kënaqësi për gjithçka që ka destinuar për ne. Ne besojmë se nuk ka sukses përveç atyre që i besojnë Atij.
Dergojmë salavate mbi, të dashurin e Allahut Muhamedin, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, familjen e tij të nderuar, shokët fisnikë. Kërkojmë mëshirën dhe faljen e Allahut për të gjithë muslimanët deri në Ditën e Gjykimit.
Të dashur vëllezër,
Jemi në prag të një date të dhimbshme, më 10 nëntor do të bëhen njëqind vjet nga gjenocidi i tmerrshëm që ndodhi në vitin 1924 ndaj myslimanëve të Shahoviqit – Tomashevit të sotëm, në territorin e Komunës së Bijelo Poljes.
Ashtu si çdo njeri, çdo bir i Ademit, i cili deri në Ditën e Gjykimit ngre dorën kundër vëllait të tij – një njeriu tjetër, pjesa e krimit të tij i takon Kabilit, djalit të Ademit që vrau i pari, kështu çdo heshtje për krimin fiton një nga kuptimet e bashkëfajësisë. Hutben e sotme po ia kushtojmë pikërisht kësaj ngjarjeje.
Gjenocidi në Shahoviq ndodhi nën mbulesën e errësirës, në natën e 9 deri më 10 nëntor 1924. Ajo që e bën përjashtim është fakti se askush nuk është mbajtur përgjegjës për këtë krim të kryer në kohë paqeje. Duke qenë se kapacitetet mediatike dhe telekomunikuese në atë kohë nuk ishin zhvilluar sa duhet, zona e gjerë mori vesh vonë për këtë ngjarje dhe për shkak të hetimeve që nuk u kryen nuk u përcaktua asnjëherë numri i saktë i viktimave.
Na dhemb fakti se për shkak të ngjarjeve socio-politike dhe luftërave të shpeshta në këto zona, muslimanët duhej të heshtin për vuajtjet e tyre. Argumenti më i mirë për këtë pretendim është një tjetër e vërtetë e dhimbshme që thotë: Përveç faktit se numri dhe vendi i varrimit nuk dihen, namazi i xhenazes asnjëherë nuk iu fal muslimanëve të vdekur në këtë gjenocid!
Ne e dimë se namazi i xhenazes është farz kifaje, një obligim që një grup muslimanësh e kryen për t’i lehtësuar të tjerët që nuk janë në gjendje ta bëjnë këtë nga përgjegjësitë e tyre. Dhe nëse askush nuk e bën atë, atëherë përgjegjësia është e secilit individualisht. Për këtë arsye, bashkësia islame në Mal të Zi vendosi të organizojë faljen e xhenazeve për viktimat e masakrës dhe gjenocidit në Shahoviq, në mënyrë që të mos jetojmë me turpin që të vrarët e pafajshëm, për shkak të guximit të kohës dhe të emrit, nuk u bënë kurrë, qoftë edhe në formë të organizuar, me xhemat, të nderuar me detyrën e fundit që duhet t’i shpërblejë: Të lutet për varrimin e tyre. Prandaj sot në të gjitha xhamitë e Malit të Zi kjo hutbe tematike i kushtohet kujtimit të një krimi kaq të madh të kryer në kohë paqeje. Kjp hutbe është edhe një ftesë për të gjithë ata që kanë mundësi të marrin pjesë në varrimin për të shlyer borxhin e përbashkët ndaj dëshmorëve të Shahoviqit, por edhe për të krijuar kulturën e përkujtimit.
Dergojmë salavate mbi, të dashurin e Allahut Muhamedin, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, familjen e tij të nderuar, shokët fisnikë. Kërkojmë mëshirën dhe faljen e Allahut për të gjithë muslimanët deri në Ditën e Gjykimit.
Të dashur vëllezër,
Jemi në prag të një date të dhimbshme, më 10 nëntor do të bëhen njëqind vjet nga gjenocidi i tmerrshëm që ndodhi në vitin 1924 ndaj myslimanëve të Shahoviqit – Tomashevit të sotëm, në territorin e Komunës së Bijelo Poljes.
Ashtu si çdo njeri, çdo bir i Ademit, i cili deri në Ditën e Gjykimit ngre dorën kundër vëllait të tij – një njeriu tjetër, pjesa e krimit të tij i takon Kabilit, djalit të Ademit që vrau i pari, kështu çdo heshtje për krimin fiton një nga kuptimet e bashkëfajësisë. Hutben e sotme po ia kushtojmë pikërisht kësaj ngjarjeje.
Gjenocidi në Shahoviq ndodhi nën mbulesën e errësirës, në natën e 9 deri më 10 nëntor 1924. Ajo që e bën përjashtim është fakti se askush nuk është mbajtur përgjegjës për këtë krim të kryer në kohë paqeje. Duke qenë se kapacitetet mediatike dhe telekomunikuese në atë kohë nuk ishin zhvilluar sa duhet, zona e gjerë mori vesh vonë për këtë ngjarje dhe për shkak të hetimeve që nuk u kryen nuk u përcaktua asnjëherë numri i saktë i viktimave.
Na dhemb fakti se për shkak të ngjarjeve socio-politike dhe luftërave të shpeshta në këto zona, muslimanët duhej të heshtin për vuajtjet e tyre. Argumenti më i mirë për këtë pretendim është një tjetër e vërtetë e dhimbshme që thotë: Përveç faktit se numri dhe vendi i varrimit nuk dihen, namazi i xhenazes asnjëherë nuk iu fal muslimanëve të vdekur në këtë gjenocid!
Ne e dimë se namazi i xhenazes është farz kifaje, një obligim që një grup muslimanësh e kryen për t’i lehtësuar të tjerët që nuk janë në gjendje ta bëjnë këtë nga përgjegjësitë e tyre. Dhe nëse askush nuk e bën atë, atëherë përgjegjësia është e secilit individualisht. Për këtë arsye, bashkësia islame në Mal të Zi vendosi të organizojë faljen e xhenazeve për viktimat e masakrës dhe gjenocidit në Shahoviq, në mënyrë që të mos jetojmë me turpin që të vrarët e pafajshëm, për shkak të guximit të kohës dhe të emrit, nuk u bënë kurrë, qoftë edhe në formë të organizuar, me xhemat, të nderuar me detyrën e fundit që duhet t’i shpërblejë: Të lutet për varrimin e tyre. Prandaj sot në të gjitha xhamitë e Malit të Zi kjo hutbe tematike i kushtohet kujtimit të një krimi kaq të madh të kryer në kohë paqeje. Kjp hutbe është edhe një ftesë për të gjithë ata që kanë mundësi të marrin pjesë në varrimin për të shlyer borxhin e përbashkët ndaj dëshmorëve të Shahoviqit, por edhe për të krijuar kulturën e përkujtimit.
