Чистење
„Чистотата е половина од верата”.1
(Хз. (Пророкот Мухаммед(а.с.))
Една од најистакнатите особености на религијата Ислам е важноста што ја придава и на материјалната и на духовната чистота. Материјалната чистота е одржување на чистотата на сопствено тело, облека, предмети, простор за живеење, животна средина и светот во целина. Духовната чистота пак, значи да се очисти душата, да се чува срцето и умот чисти, да се избегнува од црнилата на злото и нечистотијата на гревот.
Исламската религија наредува дека отпадот што му припаѓа на човечкото тело не треба да се контаминира со животната средина. Поради оваа причина, бонтонот и чистотата во тоалетот имаат посебно место во учењето на Пророкот. Суннет е кога некој што оди во тоалет да се чисти со вода, да внимава на приватноста, да не се врти кон кибла, да не ја користи десната рака и да ги мие рацете по користењето на тоалетот. Дополнително, забрането е задоволување на потребата од тоалети на патиштата, под дрвја, засенчени места, паркови, водни страни, каде што луѓето преминуваат.
Негата на телото исто така има важно место во Исламот. Аллаховиот Пратеник (а.с.), наредува да се бања барем еднаш неделно во петок, да се носи чиста облека, да се грижи за косата и брадата и за да се осигура дека ноктите се чисти и уредни. Муслиманот не може да биде разбушавен и вознемирувачки човек испуштајќи лоша миризба и да се шета во излитена состојба.
Вреди да се одбележи дека во Исламот чистотата е предуслов за исполнување на некои ибадети. Муслиманот кој сака да се клања намаз мора да земе „абдест”. Во случај на потреба се зема „гусул” што значи миење на целото тело. Во случај кога не се наоѓа вода дури и „тејеммум” е дел од оваа чувствителност.
Муслиманот се грижи за својата духовна чистота исто како што се грижи за својата материјална чистота. Тој се кае за своите гревови и се очистува со покајание. Муслиманот кој се кае за својата грешка и бара прошка од Аллах и не се враќа повторно на гревот што го направил, се спасува од тој грев и се чисти.
Суштината на духовната чистота се крие во добриот морал. Користењето на раката, јазикот, окото, увото, накратко целото тело на патот на доброто и држењето настрана од лошите навики, во Исламот се објаснува како начин на духовно чистење.
„Чистотата е половина од верата”.1
(Хз. (Пророкот Мухаммед(а.с.))
Една од најистакнатите особености на религијата Ислам е важноста што ја придава и на материјалната и на духовната чистота. Материјалната чистота е одржување на чистотата на сопствено тело, облека, предмети, простор за живеење, животна средина и светот во целина. Духовната чистота пак, значи да се очисти душата, да се чува срцето и умот чисти, да се избегнува од црнилата на злото и нечистотијата на гревот.
Исламската религија наредува дека отпадот што му припаѓа на човечкото тело не треба да се контаминира со животната средина. Поради оваа причина, бонтонот и чистотата во тоалетот имаат посебно место во учењето на Пророкот. Суннет е кога некој што оди во тоалет да се чисти со вода, да внимава на приватноста, да не се врти кон кибла, да не ја користи десната рака и да ги мие рацете по користењето на тоалетот. Дополнително, забрането е задоволување на потребата од тоалети на патиштата, под дрвја, засенчени места, паркови, водни страни, каде што луѓето преминуваат.
Негата на телото исто така има важно место во Исламот. Аллаховиот Пратеник (а.с.), наредува да се бања барем еднаш неделно во петок, да се носи чиста облека, да се грижи за косата и брадата и за да се осигура дека ноктите се чисти и уредни. Муслиманот не може да биде разбушавен и вознемирувачки човек испуштајќи лоша миризба и да се шета во излитена состојба.
Вреди да се одбележи дека во Исламот чистотата е предуслов за исполнување на некои ибадети. Муслиманот кој сака да се клања намаз мора да земе „абдест”. Во случај на потреба се зема „гусул” што значи миење на целото тело. Во случај кога не се наоѓа вода дури и „тејеммум” е дел од оваа чувствителност.
Муслиманот се грижи за својата духовна чистота исто како што се грижи за својата материјална чистота. Тој се кае за своите гревови и се очистува со покајание. Муслиманот кој се кае за својата грешка и бара прошка од Аллах и не се враќа повторно на гревот што го направил, се спасува од тој грев и се чисти.
Суштината на духовната чистота се крие во добриот морал. Користењето на раката, јазикот, окото, увото, накратко целото тело на патот на доброто и држењето настрана од лошите навики, во Исламот се објаснува како начин на духовно чистење.
