Naučna dostignuća muslimanske civilizacije su usitinu ogromna. Zapravo, naučni metod, kako se on danas razumije, uveli su veliki muslimanski empiričari i eksperimentatori. U laboratorijskim izvještajima El-Battanija (umro 929.), El-Birunija (umro 1048.) i Ibn Hejsema (umro 1039.), nalazimo opisane i korišćene ove metode. Muslimani su također pretvorili matematiku u jezik nauke. Uz ove dvije novine, činilo se da nema granice njihovim istraživanjima i otkrićima.
Najraniji prodori su bili u matematici i astronomiji. El-Havarizmi (umro 850.) izmislio je logaritme i algebru, koja potječe iz naslova knjige Kitab el-džebr ve mukabela (Knjiga naslijeđa). Zahvaljujući ovoj knjizi, 300godina kasnije zapadni svijet će se sresti sa nulom i usvojiti arapske brojeve. U djelu Oblik Zemlje El-Havarizmi nije nikoga ostavio u sumnji. Abdu-l-Vefa (umro 997/8.) razvio je trigonometriju i sfernu geometriju, i pojavio se sa sinusnim i tangentnim tablicama, i otkrio varijacije u kretanju Mjeseca. Omer Hajjam (umro 1123.) riješio je jednačine trećeg i četvrtog stepena, presjecima kupa, što je najveće algebarsko dostignuće moderne matematike.
Tako su precizni bili muslimanski naučnici da se El-Battani smatrao najvećim islamskim astronomom, čiji se proračun dužine solarne godine samo za 24 sekunde razlikuje od današnje prihvaćene vrijednosti. El-Birunijeva mjerenja težina raznih metala i dragog kamenja, kao i dužine i širine Zemlje, tačni su do tri decimalna mjesta.
Petsto godina prije Galileja, El-Biruni je razmatrao rotaciju Zemlje oko svoje osovine, a El-Battani je izmjerio obim Zemlje.
Ibn el-Hejsem (umro 1039.) bio je onaj koji je označio put u optici. Eksperimentirajući sa 27 raznih tipova sfernih leća, on je otkrio zakone odbijanja i prelamanja svjetlosti, objasnio očigledno povećanje veličine zvijezda blizu zenita i otkrio da oko ne odašilja zrake (kako su vjerovali Euklid i Ptolomej) već da ih odbija. Njegov Optički leksikon je jedan od najviše plagijatiziranih tekstova u historiji nauke. Krivci za to uključuju imena kao što je Rodžer Bejkn (Rodžer Bacon), Da Vinči (Da Vinci), Kepler; čak je i Njutn (Newton) pod naučnom sumnjom.
U brojnim opservatorijama širom muslimanskog svijeta astronomske tablice su pripremane i objavljivane od bezbrojnih astronoma, od kojih je svaki kontrolirao, ispravljao i unapređivao tablice svojih prethodnika. Neki od njih su objavljivali priručnike o zvijezdama, čak praveći razliku između zvijezda i maglina. Opservatorije u Maragi, Damsaku, Er-Rejju, Sevilji i Semerkandu bile su među najpoznatijima. U Maragi, gdje je posebna atrakcija bio kvadrant od oko tri i po metra u radijusu, slavni astronom Et-Tusi (umro 1274.) istraživao je kretanje planeta. Njegovo djelo je nastavio Ibn eš-Šatir (umro 1375.) u Damasku.
Historičari nauke primjetili su sličnost između planetarnih modela napravljenih u Maragi i Damasku sa Kopernikovim, modelima. Da li je posrijedi puka koincidencija? “Astronomija je odmah iza religije kao najplemenitija i najsavršenija nauka. Ona ukrašava um i oštri intelekt, ona čini da čovjek spozna jednost Boga.“
I hemija je dobila temelj u eksperimentalnoj metodi. Džabir bin Hajjan (umro 813.) izumio je brojne tipve laboratorijskih uređaja, uveo destilaciju vode, izdvojio lužine, kiseline, soli, sastavio sumpornu kiselinu, kaustičnu sodu i nitrohidroličnu kiselinu za rastvaranje metala te otkrio živu.
Ebu Bekr er-Razi (umro 935.) podijelio je hemijske supstance u kategorije minerala, biljne i životinjske, i proglasio da su funkcije ljudskog tijela zasnovane na složenim hemijskim reakcijama.
Najraniji prodori su bili u matematici i astronomiji. El-Havarizmi (umro 850.) izmislio je logaritme i algebru, koja potječe iz naslova knjige Kitab el-džebr ve mukabela (Knjiga naslijeđa). Zahvaljujući ovoj knjizi, 300godina kasnije zapadni svijet će se sresti sa nulom i usvojiti arapske brojeve. U djelu Oblik Zemlje El-Havarizmi nije nikoga ostavio u sumnji. Abdu-l-Vefa (umro 997/8.) razvio je trigonometriju i sfernu geometriju, i pojavio se sa sinusnim i tangentnim tablicama, i otkrio varijacije u kretanju Mjeseca. Omer Hajjam (umro 1123.) riješio je jednačine trećeg i četvrtog stepena, presjecima kupa, što je najveće algebarsko dostignuće moderne matematike.
Tako su precizni bili muslimanski naučnici da se El-Battani smatrao najvećim islamskim astronomom, čiji se proračun dužine solarne godine samo za 24 sekunde razlikuje od današnje prihvaćene vrijednosti. El-Birunijeva mjerenja težina raznih metala i dragog kamenja, kao i dužine i širine Zemlje, tačni su do tri decimalna mjesta.
Petsto godina prije Galileja, El-Biruni je razmatrao rotaciju Zemlje oko svoje osovine, a El-Battani je izmjerio obim Zemlje.
Ibn el-Hejsem (umro 1039.) bio je onaj koji je označio put u optici. Eksperimentirajući sa 27 raznih tipova sfernih leća, on je otkrio zakone odbijanja i prelamanja svjetlosti, objasnio očigledno povećanje veličine zvijezda blizu zenita i otkrio da oko ne odašilja zrake (kako su vjerovali Euklid i Ptolomej) već da ih odbija. Njegov Optički leksikon je jedan od najviše plagijatiziranih tekstova u historiji nauke. Krivci za to uključuju imena kao što je Rodžer Bejkn (Rodžer Bacon), Da Vinči (Da Vinci), Kepler; čak je i Njutn (Newton) pod naučnom sumnjom.
U brojnim opservatorijama širom muslimanskog svijeta astronomske tablice su pripremane i objavljivane od bezbrojnih astronoma, od kojih je svaki kontrolirao, ispravljao i unapređivao tablice svojih prethodnika. Neki od njih su objavljivali priručnike o zvijezdama, čak praveći razliku između zvijezda i maglina. Opservatorije u Maragi, Damsaku, Er-Rejju, Sevilji i Semerkandu bile su među najpoznatijima. U Maragi, gdje je posebna atrakcija bio kvadrant od oko tri i po metra u radijusu, slavni astronom Et-Tusi (umro 1274.) istraživao je kretanje planeta. Njegovo djelo je nastavio Ibn eš-Šatir (umro 1375.) u Damasku.
Historičari nauke primjetili su sličnost između planetarnih modela napravljenih u Maragi i Damasku sa Kopernikovim, modelima. Da li je posrijedi puka koincidencija? “Astronomija je odmah iza religije kao najplemenitija i najsavršenija nauka. Ona ukrašava um i oštri intelekt, ona čini da čovjek spozna jednost Boga.“
I hemija je dobila temelj u eksperimentalnoj metodi. Džabir bin Hajjan (umro 813.) izumio je brojne tipve laboratorijskih uređaja, uveo destilaciju vode, izdvojio lužine, kiseline, soli, sastavio sumpornu kiselinu, kaustičnu sodu i nitrohidroličnu kiselinu za rastvaranje metala te otkrio živu.
Ebu Bekr er-Razi (umro 935.) podijelio je hemijske supstance u kategorije minerala, biljne i životinjske, i proglasio da su funkcije ljudskog tijela zasnovane na složenim hemijskim reakcijama.
