- Pokretač Teme
- Urednik
5.00 star(s)
1 Ocjena
- Ocjena
Верување во Аллах
„Кој со своето срце сведочи дека нема друг бог освен Аллах и дека Мухаммед е Аллахов Пратеник, Аллах му го забранува пеколот.”1
(Пророкот Мухаммед(а.с.))
Верувањето во Аллах е главната основа на Исламот. Семоќниот Аллах е Оној Кој го создаде универзумот од ништо, го создаде и управува со целото царство на постоењето, од атомите до галаксиите. Тој е Оној Кој создава, одржува, убива и потоа одново ги оживува сите суштества, особено, човечките суштества.
Аллах е единсвениот; нема бог освен Него. Тој не е роден, никој не е го родил. Додека сè има потреба од Него; Тој нема потреба од ништо. Никој не му е равен и сличен. Тој не личи на други суштества што постоеле во минатото или што ќе постојат во иднината. Апсолутната моќ, власт, авторитет и одредба е на Аллах. Тој е жив. Сите живи суштества ќе умрат еден ден, но Аллах никогаш нема да умре, Тој ќе остане вечно. Исто како што Неговото постоење нема почеток нема и крај.
Аллах е Оној Кој гледа сè, совршено слуша и знае сè до најмалите детали. Нема ништо што е скриено од Него, што е тешко за Него, или што се случува во минатото или во иднината надвор од Неговото знаење и волја. Тој има бесконечна волја и моќ. Тој е Оној Кој простува, Кој води до патоказ и Кој е милостив. Тој е Оној Кој обезбедува храна за Своите слуги, им помага и ги штити и бдее над нив. Во исто време, Тој е Оној Кој ги скршува и казнува оние кои опстојуваат во мочуриштето на ширкот, негирањето и неверувањето.
Исламот е религија на „тевхид”. Тевхид значи да се верува во Аллах и да не му се придружува ништо. Човек кој верува со цело срце го одобрува постоењето и единството на Аллах и дека не постои нешто слично, рамно, партнер или еднакво на Него. Тој го препознава со сите Негови имиња, атрибути и уникатни карактеристики и се поврзува со Него. Ова одобрување го изразува со својот јазик и живее во оваа насока. Бидејќи должност на човекот е да верува во својот Господ, Кој го создаде, го одржа во живот и го опреми со секакви благослови.
Верувањето во Аллах е заеднички повик на сите пророци. Првиот принцип на покана за Ислам е најдоброто од она што човекот може да го направи. Во исто време, тоа е право на нашиот Семоќен Господ врз Неговите слуги.
Веруваење во Аллах бара најмногу Тој да се сака, да се почитува како што е потребно, доверувајќи да се потпира на Него во сите случаи и услови, и да се бара помош само од Него. Личноста која верува во Аллах, живее знаејќи дека Тој ја гледа и слуша во секој момент, е свесен за секој нејзин потег и дека еден ден ќе побара од неа одговорност. Таа води живот достоен за нејзината вера и ја става согласноста на Аллах на врвот на сите нејзини намери и желби. Таа наоѓа мир со својата вера и им влева мир на оние околу неа.
„Кој со своето срце сведочи дека нема друг бог освен Аллах и дека Мухаммед е Аллахов Пратеник, Аллах му го забранува пеколот.”1
(Пророкот Мухаммед(а.с.))
Верувањето во Аллах е главната основа на Исламот. Семоќниот Аллах е Оној Кој го создаде универзумот од ништо, го создаде и управува со целото царство на постоењето, од атомите до галаксиите. Тој е Оној Кој создава, одржува, убива и потоа одново ги оживува сите суштества, особено, човечките суштества.
Аллах е единсвениот; нема бог освен Него. Тој не е роден, никој не е го родил. Додека сè има потреба од Него; Тој нема потреба од ништо. Никој не му е равен и сличен. Тој не личи на други суштества што постоеле во минатото или што ќе постојат во иднината. Апсолутната моќ, власт, авторитет и одредба е на Аллах. Тој е жив. Сите живи суштества ќе умрат еден ден, но Аллах никогаш нема да умре, Тој ќе остане вечно. Исто како што Неговото постоење нема почеток нема и крај.
Аллах е Оној Кој гледа сè, совршено слуша и знае сè до најмалите детали. Нема ништо што е скриено од Него, што е тешко за Него, или што се случува во минатото или во иднината надвор од Неговото знаење и волја. Тој има бесконечна волја и моќ. Тој е Оној Кој простува, Кој води до патоказ и Кој е милостив. Тој е Оној Кој обезбедува храна за Своите слуги, им помага и ги штити и бдее над нив. Во исто време, Тој е Оној Кој ги скршува и казнува оние кои опстојуваат во мочуриштето на ширкот, негирањето и неверувањето.
Исламот е религија на „тевхид”. Тевхид значи да се верува во Аллах и да не му се придружува ништо. Човек кој верува со цело срце го одобрува постоењето и единството на Аллах и дека не постои нешто слично, рамно, партнер или еднакво на Него. Тој го препознава со сите Негови имиња, атрибути и уникатни карактеристики и се поврзува со Него. Ова одобрување го изразува со својот јазик и живее во оваа насока. Бидејќи должност на човекот е да верува во својот Господ, Кој го создаде, го одржа во живот и го опреми со секакви благослови.
Верувањето во Аллах е заеднички повик на сите пророци. Првиот принцип на покана за Ислам е најдоброто од она што човекот може да го направи. Во исто време, тоа е право на нашиот Семоќен Господ врз Неговите слуги.
Веруваење во Аллах бара најмногу Тој да се сака, да се почитува како што е потребно, доверувајќи да се потпира на Него во сите случаи и услови, и да се бара помош само од Него. Личноста која верува во Аллах, живее знаејќи дека Тој ја гледа и слуша во секој момент, е свесен за секој нејзин потег и дека еден ден ќе побара од неа одговорност. Таа води живот достоен за нејзината вера и ја става согласноста на Аллах на врвот на сите нејзини намери и желби. Таа наоѓа мир со својата вера и им влева мир на оние околу неа.
