ZABRANA NEPOSLUŠNOSTI RODITELJIMA
حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ حَدَّثَنَا اللَّيْثُ عَنِ ابْنِ الْهَادِ عَنْ سَعْدِ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ حُمَيْدِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ عَبْدِ الله بْنِ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ أَنَّ رَسُولَ الله -صلى الله عليه وسلم- قَالَ « مِنَ الْكَبَائِرِ شَتْمُ الرَّجُلِ وَالِدَيْهِ ». قَالُوا يَا رَسُولَ الله هَلْ يَشْتِمُ الرَّجُلُ وَالِدَيْهِ قَالَ « نَعَمْ يَسُبُّ أَبَا الرَّجُلِ فَيَسُبُّ أَبَاهُ وَيَسُبُّ أُمَّهُ فَيَسُبُّ أُمَّهُ».
Prenosi Abdullah ibn ‘Amr ibn el-‘As, radijallahu anhuma, da je Poslanik, sallahu alejhi ve sellem, rekao:
“Od velikih grijeha je da čovjek psuje svoje roditelje.” Kažu: “Zar čovjek psuje svoje roditelje, o Allahov Poslaniče?” Kaže: “Da, psuje nečijeg oca pa on psuje njegovog oca, i psuje nečiju majku pa on psuje njegovu majku.“[1]
Biografija ravije:
Abdullah ibn Amr ibn el-‘As ibn Vail es-Sehmi el-Kureši je plemeniti ashab, jedan od prvih muslimana. K’ab ibn L’uej je pradjed u kojem se sastaje sa Poslanikom, sallahu alejhi ve sellem, u porijeklu. Prenio je mnogo hadisa. Preselio je otprilike 65. god. po Hidžri, radujallahu anhu.
Kratki komentar hadisa:
Hadis je dokaz da je zabranjeno uzrokovati neprijatnost roditeljima i njihovo psovanje, i da je to veliki grijeh. Takođe, taj drugi je griješan zbog psovanja njegovih roditelja. Ovaj hadis je dokaz za šerijatski argument SEDDU ZERI’A (zatvaranje puteva koji vode u haram). Iz tog argumenta se uzima da djelo koje vodi u haram je haram iako sa tim djelom nije namjeravan haram. Na ovo upućuju i riječi Uzvišenog:
“Ne grdite one kojima se oni, pored Allaha, klanjaju, da ne bi i oni nepravedno i ne misleći šta govore Allaha grdili.”[2]
Propisi vezani za hadis:
Zabrana psovanja, vrijeđanja i proklinjanja.
Psovanje i proklinjanje je razlog za upadanje u grijeh.
Ne treba vrijeđanje uzvratiti uvredom jer time se gubi nagrada.
Uznemiravanje roditelja može biti riječima kao što može biti i djelom.
Ko psuje ljude njegova psovka se često vrati na njega.
Od stvari koje se ubrajaju u uznemiravanje roditelja je uzrokovanje njihovog psovanja.
[1] Buharija (5/2228), broj 5973, Knjiga o adabima, poglavlje: Neka čovjek ne psuje svoje roditelje, i Muslim (1/92), broj 90, Knjiga o imanu, Poglavlje o velikom grijehu i najvećim velikim grijesima.
[2] El-Ena’m, 108.
حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ حَدَّثَنَا اللَّيْثُ عَنِ ابْنِ الْهَادِ عَنْ سَعْدِ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ حُمَيْدِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ عَبْدِ الله بْنِ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ أَنَّ رَسُولَ الله -صلى الله عليه وسلم- قَالَ « مِنَ الْكَبَائِرِ شَتْمُ الرَّجُلِ وَالِدَيْهِ ». قَالُوا يَا رَسُولَ الله هَلْ يَشْتِمُ الرَّجُلُ وَالِدَيْهِ قَالَ « نَعَمْ يَسُبُّ أَبَا الرَّجُلِ فَيَسُبُّ أَبَاهُ وَيَسُبُّ أُمَّهُ فَيَسُبُّ أُمَّهُ».
Prenosi Abdullah ibn ‘Amr ibn el-‘As, radijallahu anhuma, da je Poslanik, sallahu alejhi ve sellem, rekao:
“Od velikih grijeha je da čovjek psuje svoje roditelje.” Kažu: “Zar čovjek psuje svoje roditelje, o Allahov Poslaniče?” Kaže: “Da, psuje nečijeg oca pa on psuje njegovog oca, i psuje nečiju majku pa on psuje njegovu majku.“[1]
Biografija ravije:
Abdullah ibn Amr ibn el-‘As ibn Vail es-Sehmi el-Kureši je plemeniti ashab, jedan od prvih muslimana. K’ab ibn L’uej je pradjed u kojem se sastaje sa Poslanikom, sallahu alejhi ve sellem, u porijeklu. Prenio je mnogo hadisa. Preselio je otprilike 65. god. po Hidžri, radujallahu anhu.
Kratki komentar hadisa:
Hadis je dokaz da je zabranjeno uzrokovati neprijatnost roditeljima i njihovo psovanje, i da je to veliki grijeh. Takođe, taj drugi je griješan zbog psovanja njegovih roditelja. Ovaj hadis je dokaz za šerijatski argument SEDDU ZERI’A (zatvaranje puteva koji vode u haram). Iz tog argumenta se uzima da djelo koje vodi u haram je haram iako sa tim djelom nije namjeravan haram. Na ovo upućuju i riječi Uzvišenog:
“Ne grdite one kojima se oni, pored Allaha, klanjaju, da ne bi i oni nepravedno i ne misleći šta govore Allaha grdili.”[2]
Propisi vezani za hadis:
Zabrana psovanja, vrijeđanja i proklinjanja.
Psovanje i proklinjanje je razlog za upadanje u grijeh.
Ne treba vrijeđanje uzvratiti uvredom jer time se gubi nagrada.
Uznemiravanje roditelja može biti riječima kao što može biti i djelom.
Ko psuje ljude njegova psovka se često vrati na njega.
Od stvari koje se ubrajaju u uznemiravanje roditelja je uzrokovanje njihovog psovanja.
[1] Buharija (5/2228), broj 5973, Knjiga o adabima, poglavlje: Neka čovjek ne psuje svoje roditelje, i Muslim (1/92), broj 90, Knjiga o imanu, Poglavlje o velikom grijehu i najvećim velikim grijesima.
[2] El-Ena’m, 108.
