Odlomak iz knjige:
Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju (MKSJ) odobrio je 2010. godine prijevremeno puštanje na slobodu osuđenog ratnog zločinca iz Višegrada Mitra Vasiljevića. U Višegrad je stigao na herojski doček. Kolona automobila od Sarajeva do Višegrada dočekala je Vasiljevića u centru grada. Bilo je na stotine mještana sa srpskom nacionalističkom ikonografijom i posebno naručenih trubača iz srpskog grada Užica. Vasiljević se obratio okupljenima:
“Nikad sretniji u životu, nikad! Pozdravljam sve svoje Srbe i Srpkinje, i ostale, omladinu, posebno djecu koja nisu bila rođena za vrijeme mog odsustva. Pozdravljam te, Višegrade. Pozdravljam ti svako selo. Nemam riječi. Normalno, sto posto nepravedno. Laži!”
Ovaj događaj nije bio izolovan slučaj. (…) Međutim, Republika srpska je prvi državotvorni entitet koji je nastao genocidom koji slavi vlastiti “trijumf” kao suštinsku građansku i političku vrijednost.
Identifikujući ovo ponašanje, bosansko-australski naučnik Hariz Halilovich skovao je termin “trijumfalizam” i ustvrdio da predstavlja dodatnu, jedanaestu fazu u Stantonovoj klasifikaciji, barem na primjeru genocida u Bosni:
“Ako je nekažnjen, genocid može rezultirati i jedanaestom fazom. Nadovezujući se na Stantonove ideje i bazirajući ih na svom istraživanju genocida u Bosni, ovu fazu nazivam “trijumfalizmom.” U ovoj fazi počinioci, njihovi sponzori i politika koja stoji iza genocida više ne poriču ubistva, već ih veličaju, slave njihova djela, ponižavaju preživjele, grade spomenike počiniteljima na mjestima masakra i stvaraju kulturu trijumfalizma kakva je viđena u dijelovima Bosne gdje su srpske milicije počinile genocid nad Bošnjacima.”
(Dr. Hikmet Karčić, Trijumfalizam: Završna faza bosanskog genocida)
Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju (MKSJ) odobrio je 2010. godine prijevremeno puštanje na slobodu osuđenog ratnog zločinca iz Višegrada Mitra Vasiljevića. U Višegrad je stigao na herojski doček. Kolona automobila od Sarajeva do Višegrada dočekala je Vasiljevića u centru grada. Bilo je na stotine mještana sa srpskom nacionalističkom ikonografijom i posebno naručenih trubača iz srpskog grada Užica. Vasiljević se obratio okupljenima:
“Nikad sretniji u životu, nikad! Pozdravljam sve svoje Srbe i Srpkinje, i ostale, omladinu, posebno djecu koja nisu bila rođena za vrijeme mog odsustva. Pozdravljam te, Višegrade. Pozdravljam ti svako selo. Nemam riječi. Normalno, sto posto nepravedno. Laži!”
Ovaj događaj nije bio izolovan slučaj. (…) Međutim, Republika srpska je prvi državotvorni entitet koji je nastao genocidom koji slavi vlastiti “trijumf” kao suštinsku građansku i političku vrijednost.
Identifikujući ovo ponašanje, bosansko-australski naučnik Hariz Halilovich skovao je termin “trijumfalizam” i ustvrdio da predstavlja dodatnu, jedanaestu fazu u Stantonovoj klasifikaciji, barem na primjeru genocida u Bosni:
“Ako je nekažnjen, genocid može rezultirati i jedanaestom fazom. Nadovezujući se na Stantonove ideje i bazirajući ih na svom istraživanju genocida u Bosni, ovu fazu nazivam “trijumfalizmom.” U ovoj fazi počinioci, njihovi sponzori i politika koja stoji iza genocida više ne poriču ubistva, već ih veličaju, slave njihova djela, ponižavaju preživjele, grade spomenike počiniteljima na mjestima masakra i stvaraju kulturu trijumfalizma kakva je viđena u dijelovima Bosne gdje su srpske milicije počinile genocid nad Bošnjacima.”
(Dr. Hikmet Karčić, Trijumfalizam: Završna faza bosanskog genocida)
