Исламски Tеми Ел-Енам, 161-163 ајет

Во името на Аллах, Сомилосниот, Милостивиот!

قُلْ إِنَّنِي هَدَانِي رَبِّي إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ دِينًا قِيَمًا مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۚ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ قُلْ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ لَا شَرِيكَ لَهُ ۖ وَبِذَٰلِكَ أُمِرْتُ وَأَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ

Кул иннени хедани рабби ила сиратин мустеким динен кијамен миллетеибрахиме ханифа, ве ма кане минел мушрикин/161/ Кул инне салати ве нусуки ве махјаје ве мемати лиллахи раббил алемин./162/ Ла шерике леху, ве би залике умирту ве енне еввелул муслимин./163/.

Кажи:“Мене Господарот мој на правиот пат ме упатил, кон вистинската вера, чистата верата Ибрахимова, а тој не беше идолопоклоник.“/161/ Кажи:“Намазот мој, и обредите мои, и животот мој, и смрта моја, навистина, посветени се на Аллах, Господарот на световите,/162/Кој нема здруженик; тоа ми е наредено и јас сум прв муслиман./163/

Аллах, џ.ш., му наредеува на Својот Пратеник,
с.а.в.с., да го открие тоа со што Аллах го обдарил од упатствата на правиот пат, на кој нема нарушување и отстапување. “ во вистинската вера“, т.е. цврсто, неколебајќи се, “чистата вера Ибрахимова, а тој не беше идолопоклоник“.

Како што Аллах, џ.ш., вели:

“Верата Ибрахимова ја избегнува оној што се срами
себеси.“ (2:130) Не мора да значи-ако на Мухаммед, с.а.в.с., му е наредено да ја следи вистинската вера на Ибрахим, дека Ибрахим, а.с., е потполен од него во неа (верата), затоа што Мухаммед, с.а.в.с., одиграл голема улога во неа, па му е
потполнета како што не му е потполнета на ниту еден пред него. Затоа и тој е последен пратеник, прв меѓу сите луѓе и власник посебно на одредено место (ел-мекамул махмуд), на кои што тежат сите створенија, па дури и Ибрахим, а.с. Ибн-Мердевејх пренесува од Ибн-Ебзија, а овој од својот татко, дека рекол:

Пратеникот, с.а.в.с. кога се разденувало, рекол (271)“Се разденавме во верата ислам, во зборовите на чистиот тевхид (во шехадет), во верата на нашиот пратеник Мухаммед, с.а.в.с., и верата на нашиот татко, правоверниот – тој не беше мушрик.“

Кажи:“Намазот мој, и обредите мои, и животот мој, и
смртта моја навистина се посветени на Аллах, Господарот на световите“, Аллах, џ.ш., му наредува да ги извести мушриците, кои обожуваат друг освен Аллаха и колат во име на некој друг, тој (Мухаммед, с.а.в.с.) да им се спротивстави во тоа. Затоа што, неговиот намаз е само на Аллах и тој принесува жртва само во
Негово име. Тој нема здруженик. Како што Аллах, џ.ш., вели:

“Па, затоа клањај Му се на Господарот твој и заколи
Курбан...“ (108:2), т.е. Нему искрено својот намаз и заколување (курбан) упати го, без никаков здруженик во тоа.

“И јас сум прв муслиман.“ Катаде вели:“Т.е. од овој
уммет.“ А тоа е точно, затоа што сите пратеници пред него повикуваа во ислам, чиишто темел е обожување само на Аллах, без никаков здруженик во тоа.

Како што Аллах, џ.ш., вели:

“И Ние не испративме ниеден пратеник пред тебе а да не
му објавевме дека: “Нема друг бог освен Мене, затоа само Мене обожувајте ме!“ (21:25) Тогаш, Аллах, џ.ш., не известува нас дека пратениците ги испратил со исламот, но тие ризикувале за него во согласност со посебни закони (Шеријат), кои едни на други дерогираа, се додека не се укинати со Шеријатот на Мухаммед, с.а.в.с., кој нема да биде дерогиран до крајот на овој свет, и ќе остане целосно важечки и потпомогнат и чиишто знамина ќе се вишат до Судниот Ден. Затоа Пратеникот, с.а.в.с., рекол:“Ние сме пратеници како деца од еден татко а различни мајки, нашата вера е една.“ Верата им е една, го обожуваат единствено на Аллах, без никакви здруженици, иако законите им се различни, и вистински браќа, од една мајка и еден татко. А Аллах најдобро знае.

Превод: Ахлу-Суннах​

Во името на Аллах, Сомилосниот, Милостивиот!

قُلْ إِنَّنِي هَدَانِي رَبِّي إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ دِينًا قِيَمًا مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۚ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ قُلْ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ لَا شَرِيكَ لَهُ ۖ وَبِذَٰلِكَ أُمِرْتُ وَأَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ

Кул иннени хедани рабби ила сиратин мустеким динен кијамен миллетеибрахиме ханифа, ве ма кане минел мушрикин/161/ Кул инне салати ве нусуки ве махјаје ве мемати лиллахи раббил алемин./162/ Ла шерике леху, ве би залике умирту ве енне еввелул муслимин./163/.

Кажи:“Мене Господарот мој на правиот пат ме упатил, кон вистинската вера, чистата верата Ибрахимова, а тој не беше идолопоклоник.“/161/ Кажи:“Намазот мој, и обредите мои, и животот мој, и смрта моја, навистина, посветени се на Аллах, Господарот на световите,/162/Кој нема здруженик; тоа ми е наредено и јас сум прв муслиман./163/

Аллах, џ.ш., му наредеува на Својот Пратеник,
с.а.в.с., да го открие тоа со што Аллах го обдарил од упатствата на правиот пат, на кој нема нарушување и отстапување. “ во вистинската вера“, т.е. цврсто, неколебајќи се, “чистата вера Ибрахимова, а тој не беше идолопоклоник“.

Како што Аллах, џ.ш., вели:

“Верата Ибрахимова ја избегнува оној што се срами
себеси.“ (2:130) Не мора да значи-ако на Мухаммед, с.а.в.с., му е наредено да ја следи вистинската вера на Ибрахим, дека Ибрахим, а.с., е потполен од него во неа (верата), затоа што Мухаммед, с.а.в.с., одиграл голема улога во неа, па му е
потполнета како што не му е потполнета на ниту еден пред него. Затоа и тој е последен пратеник, прв меѓу сите луѓе и власник посебно на одредено место (ел-мекамул махмуд), на кои што тежат сите створенија, па дури и Ибрахим, а.с. Ибн-Мердевејх пренесува од Ибн-Ебзија, а овој од својот татко, дека рекол:

Пратеникот, с.а.в.с. кога се разденувало, рекол (271)“Се разденавме во верата ислам, во зборовите на чистиот тевхид (во шехадет), во верата на нашиот пратеник Мухаммед, с.а.в.с., и верата на нашиот татко, правоверниот – тој не беше мушрик.“

Кажи:“Намазот мој, и обредите мои, и животот мој, и
смртта моја навистина се посветени на Аллах, Господарот на световите“, Аллах, џ.ш., му наредува да ги извести мушриците, кои обожуваат друг освен Аллаха и колат во име на некој друг, тој (Мухаммед, с.а.в.с.) да им се спротивстави во тоа. Затоа што, неговиот намаз е само на Аллах и тој принесува жртва само во
Негово име. Тој нема здруженик. Како што Аллах, џ.ш., вели:

“Па, затоа клањај Му се на Господарот твој и заколи
Курбан...“ (108:2), т.е. Нему искрено својот намаз и заколување (курбан) упати го, без никаков здруженик во тоа.

“И јас сум прв муслиман.“ Катаде вели:“Т.е. од овој
уммет.“ А тоа е точно, затоа што сите пратеници пред него повикуваа во ислам, чиишто темел е обожување само на Аллах, без никаков здруженик во тоа.

Како што Аллах, џ.ш., вели:

“И Ние не испративме ниеден пратеник пред тебе а да не
му објавевме дека: “Нема друг бог освен Мене, затоа само Мене обожувајте ме!“ (21:25) Тогаш, Аллах, џ.ш., не известува нас дека пратениците ги испратил со исламот, но тие ризикувале за него во согласност со посебни закони (Шеријат), кои едни на други дерогираа, се додека не се укинати со Шеријатот на Мухаммед, с.а.в.с., кој нема да биде дерогиран до крајот на овој свет, и ќе остане целосно важечки и потпомогнат и чиишто знамина ќе се вишат до Судниот Ден. Затоа Пратеникот, с.а.в.с., рекол:“Ние сме пратеници како деца од еден татко а различни мајки, нашата вера е една.“ Верата им е една, го обожуваат единствено на Аллах, без никакви здруженици, иако законите им се различни, и вистински браќа, од една мајка и еден татко. А Аллах најдобро знае.

Превод: Ахлу-Суннах​